Κρατιόταν από τα σκουριασμένα κάγκελα. Δεν ήξερε αν ήθελε να ανέβει η να κατέβει. Λιγοστό το φως γύρω του. Η σκάλα δεν είχε ούτε αρχή ούτε τέλος. Τον έπιασε αγωνία. Προς τα που να πάει? Τότε σαν αερόστατο η σκάλα άρχισε να πετάει στον αέρα. Όλα ήταν τόσο μικρά κάτω από τα πόδια του. Τράκαρε με τα σύννεφα. Κάηκε από τον ήλιο. Βράχηκε από τα κύματα της θάλασσας. Έγδαρε τον λαιμό του από τα ουρλιαχτά. Άνοιξε τα μάτια. Ήταν στριμωγμένος στον σκληρό καναπέ και δεν είχε κάτι γύρω του να σκεπαστεί!
Φωτογραφίζει ο Σάκης Μουχταρίδης
Γράφει η Κική Τσίχλα