Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τη λέξη.
Με ξάφνιασε στην αρχή, δεν την κατάλαβα.
Όμως το νόημα ήταν εκεί, μαχαίρι κι έκοβε τα αβαθή νερά μιας μνήμης.
Νύχτα, σκοτάδι απόλυτο.
Η βάρκα ξέχειλη, σώματα στριμωγμένα.
Ανάμεσά τους και πολλά παιδιά.
Φώναζαν, έκλαιγαν, πεινούσαν, ονειρεύονταν.
Δεν ήρθε η «καλύτερη ζωή»
Δεν την επέτρεψαν.
Τώρα η βάρκα πλέει σε ρηχά νερά
Κι εγώ φωτογραφίζω.
Φωτογραφίζει η Νικολέτα Παπαρουσοπούλου
Γράφει η Μαγδαληνή Μπεκρή