-Θέλω να φύγεις. Θέλω να συνεχίσω μόνη μου.
-Δεν μπορώ να φύγω, δε θα σ’ αφήσω ποτέ, σκέφτηκε και της κράτησε το χέρι ακόμα πιο σφιχτά.
Πέρασαν χρόνια.
Τώρα περπατούν τον κόσμο μαζί.
Εκείνος της ψιθυρίζει τα πάντα,
Το καθρέφτισμα του νερού μπροστά στα πόδια τους,
Την εικόνα τους μέσα του,
Τα νούφαρα στην επιφάνεια της μικρής λίμνης
Τα δέντρα που σκύβουν λες κι ετοιμάζονται να πιούν νερό,
Τα σύννεφα που μαζεύονται γρήγορα στον ουρανό.
Η καταιγίδα δε θ’ αργήσει.
Φωτογραφίζει η Μαίρη Βασιλικά
Γράφει η Μαγδαληνή Μπεκρή